Λίγη Ποίηση...
|
Άλκηστις
Μια ανάμνηση δική σου Σαν κοιτώ τον ουρανό διακρίνω αστέρι φωτεινό Απ΄την λάμψη του αστεριού μου΄ρχονται πολλά στο νου Μια ανάμνηση γλυκιά μεγάλη σαν το σύμπαν Μια ανάμνηση δική σου απ΄αυτές που έζησα μαζί σου Σε θυμάμαι να φοράς τ΄άστρα και να κυριεύεις την καρδιάς τα κάστρα Σαν παρατηρώ τους γαλαξίες θυμάμαι τις δικές σου αξίες του ουρανού ήσουν γλυκός αέρας και ήλιος της δικής μου μέρας Στον πλανήτη μου τον μακρινό ήσουν ηλιαχτίδα στον ουρανό Ήρθες από το πουθενά καταστρέφοντας τα πάντα όπως ένας κομήτης ίσως και μετεωρίτης Και έκανες πληγή πάνω στην δική μου γη Ήθελα μόνο να σε δω μια νύχτα με πανσέληνο Τώρα μια νέα αρχή θα κάνω για να σταματήσω να πονάω Καινούριο βγήκε στη ζωή μου ουράνιο τόξο τα παλιά θλιμμένα γκρίζα σύννεφα να διώξω Έσβησα σημάδια απ΄τα παλιά και ζω απ΄την αρχή ξανά Σταυρούλα Καψή (Β2) |
Καλλιτεχνικές φωτογραφίες
